زمین، خانه‌ی ماست اما به جای مراقبت ، آسیب می‌زنیم
زمین، مادر ماست اما به جای قدردانی ، بی احترامی میکنیم
زمین، زندگی ماست اما به جای توجه،در نابودی کوشش میکنیم
زمین، هدیه‌ای از خدا ست اما به جای محافظت ، بی حرمتی میکنیم
زمین، آینده ماست اما به جای بهشت ، آنرا جهنم میکنیم
زمین، تنها امید ماست اما به جای عشق ورزیدن،بی وفایی میکنیم
زمین،دوست ماست اما به جای حمایت،ستم میکنیم
زمین،فرصت ماست،اما به جای تلاش کردن،فراموش کرداه ایم.
زمین،آرزوی ماست،اما به جای شاد زیستن، ناله میکنیم.
زمین،همراه ماست، اما به جای دوست داشتن،بی تفاوت هستیم.
زمین گنج ماست اما به جای نگهداری،تلف میکنیم.
زمین،آزادی ماست،اما به جای پشتیبانی،زندانی میکنیم.
زندگی
تنها هنر ماست
که با بی دقتی
آنرا خراب کرده ایم…
_
ابوالقاسم کریمی
ورامین
10/مهر/1402
