وبلاگ

رنگ ز رخ پریده ی ما را کسی ندید

این مرغ پرکشیده ی ما را کسی ندید

چون دود در سیاهی شب گم شد از نظر

خواب ز سرپریده ی ما را کسی ندید

بسیار صید جسته که آمد به جای خویش

اما دل رمیده ی ما را کسی ندید

پنهان ز چشم غیر به کنجی گریستیم

اشک به رخ دویده ی ما را کسی ندید

اغیار محو چاک گریبان او شدند

پیراهن دریده ی ما را کسی ندید

خاری که رفته بود به پا زود چاره شد

خار به دل خلیده ی ما را کسی ندید

گلچین رسید و دست به یغما گشود و رفت

گل های تازه چیده ی ما را کسی ندید

مانند نخل موم که بندد ثمر به خود

یک میوه ی رسیده ی ما را کسی ندید

دامان تر به اشک ریا پاک شسته شد

کالای آبدیده ی ما را کسی ندید

دیوان عمر را دو سه روزی ورق زدیم

ابیات برگزیده ی ما را کسی ندید