واژبان

بطعنه پیش سگی گفت گربه کای مسکینقبیلهٔ تو بسی تیره‌روز و ناشادند میان کوی بخسبی و استخوان خائیبداختری چو تو را، کاشکی نمیزادند برو به مطبخ شه یا بمخزن دهقانبشهر و قریه، بسی خانه‌ها که آبادند کباب و مرغ و پنیر است و شیر، طعمهٔ منز حیله‌ام همه کار آگهان بفریادند جفای نان نکشیدست یکتن […]

بلبلی شیفته میگفت به گلکه جمال تو چراغ چمن است گفت، امروز که زیبا و خوشمرخ من شاهد هر انجمن است چونکه فردا شد و پژمرده شدمکیست آنکس که هواخواه من است بتن، این پیرهن دلکش منچو گه شام بیائی، کفن است حرف امروز چه گوئی، فرداستکه تو را بر گل دیگر وطن است همه

گنجشک خرد گفت سحر با کبوتریکآخر تو هم برون کن ازین آشیان سری آفاق روشن است، چه خسبی به تیرگیروزی بپر، ببین چمن و جوئی و جری در طرف بوستان، دهن خشک تازه کنگاهی ز آب سرد و گه از میوهٔ تری بنگر من از خوشی چه نکو روی و فربهمننگست چون تو مرغک مسکین

کسی که بر سر نرد جهان قمار نکردسیاه روزی و بدنامی اختیار نکرد خوش آنکه از گل مسموم باغ دهر رمیدبرفق گر نظری کرد، جز به خار نکرد به تیه فقر، ازان روی گشت دل حیرانکه هیچگه شتر آز را مهار نکرد نداشت دیدهٔ تحقیق، مردمی کاز دوربدید خیمهٔ اهریمن و فرار نکرد شکار کرده

کاهلی در گوشه‌ای افتاد سستخسته و رنجور، اما تندرست عنکبوتی دید بر در، گرم کارگوشه گیر از سرد و گرم روزگار دوک همت را بکار انداختهجز ره سعی و عمل نشناخته پشت در افتاده، اما پیش بیناز برای صید، دائم در کمین رشته‌ها رشتی ز مو باریکترزیر و بالا، دورتر، نزدیکتر پرده میویخت پیدا و