سایت داستان

خوبان اگر چه هر طرفی می‌کشند صفتو در میان جان منی، جمله بر طرفحالا به پای‌بوس خیالت مشرفمگر دولت وصال تو یابم، زهی شرف!دور از تو نوبهار جوانی به باد رفتعمر چنان عزیز چرا شد چنین تلف؟چشمت مرا نشانهٔ پیکان غمزه ساختوه! چون کنم؟ که تیر بلا را شدم هدفاز دیده طفل اشک جدا شد، […]

مهوشان در نظر کج‌نظرانند، دریغ!انجم انجمن بی‌بصرانند، دریغ!از گرفتاری احباب ندارند خبرخوب‌رویان جهان بی‌خبرانند، دریغ!گلعذاران که نمودند رخ از پردهٔ نازچون صبا هم‌نفس پرده‌درانند، دریغ!چشم ما پر دُر و لعل‌ست، ولی سیم‌برانچشم بر لعل و دُر بدگهرانند، دریغ!ما نخواهیم به جز خیل بتان یار دگرنیک این طایفه یار دگرانند، دریغ!همچو عمر از صف عشاق روان

ما که از سوز تو در گریهٔ زاریم چو شمعخبر از سوختن خویش نداریم چو شمعپیش تیغ تو سر از تن بگذاریم ولیشعلهٔ شوق تو از سر نگذاریم چو شمعتاب هنگامهٔ اغیار نداریم، که ماکشته و سوختهٔ خلوت یاریم چو شمعهست چون آتش ما بر همه عالم روشنسوز خود را به زبان بهر چه آریم

ترک یاری کردی، از وصل تو یاران را چه حظ؟دشمن احباب گشتی، دوستداران را چه حظ؟چون ندارد وعدهٔ وصل تو امکان وفاغیر داغ انتظار امیدواران را چه حظ؟چشم من کز گریه نابیناست چون بیند رخت؟از تماشای چمن ابر بهاران را چه حظ؟درد بی‌درمان خوبان چون نمی‌گیرد قراردردمندان را چه حاصل؟ بی‌قراران را چه حظ؟آن سوار

گر من ز شوق خویش نویسم به یار خطیک حرف از آن ادا نشود در هزار خطخوش صفحه‌ای‌ست روی تو، یا رب که تا ابدهرگز بر آن ورق ننشاند غبار خطما را به دور حسن تو با نوخطان چه کار؟تا روی ساده هست نیاید به کار خطخط گو: مباش گرد رخت، وه! چه حاجت‌ستمجموعهٔ جمال