ابوالقاسم کریمی وبسایت

هر که را نیست عیش خوش بی‌دوستاین مناجات می‌کند: کاری دوستجان ما گوهری است بیش بهاکالبدهای ما چو مزبل‌هااندرین مزبله چه می‌پاییم؟روی بنمای، تا برون آییمگرچه از تو به بوی خرسندیمهم به دیدارت آرزومندیمعاشقا، راز عاشقان بشنوهم ز بی‌دل حدیث جان بشنوگوش کن سر این فسانه ز منگلخنی جان توست و گلخن تنگرچه در جان […]

تیری، ای دوست، برکش از ترکشپس به آبروی چون کمان درکشهان! دلم گر نشانه می‌خواهیزدن از توست و از من آهی خوشکی ز تیرت الم رسد؟ که مرادیده در حیرت است و دل در غشیابم از دیدن تو آب حیاتور بسوزانیم تو در آتشخواه نوش است و خواه زهرآلودشربت از دست دوست خوش درکشور دهد