وبلاگ شعر کوتاه_6

رفتن اولی است ز کوی تو، ستادن غلط است
جان شیرین به تمنای تو دادن غلط است

تو نه آنی که غم عاشق زارت باشد
چون شود خاک بر آن خاک گذارت باشد

مدتی هست که حیرانم و تدبیری نیست
عاشق بی سر و سامانم و تدبیری نیست

وحشی بافقی

هوشم نه موافقان و خویشان بردند
این کج کلهان مو پریشان بردند

گویند چرا تو دل بدیشان دادی
والله که من ندادم ایشان بردند

ابوسعید ابوالخیر

چو به خنده بازیابم اثر دهان تنگش
صدف گهر نماید شکر عقیق رنگش

بکنند رخ به ناخن بگزند لب به دندان
همه ساحران بابل ز دو چشم شوخ و شنگش

خاقانی

آن دلبر محمل‌نشین چون جای در محمل کند
می‌باید اول عاشق مسکین وداع دل کند

زین منزل اکنون شد روان تا آن بت محمل‌نشین
دیگر کجا آید فرود از محمل و منزل کند

‌هاتف اصفهانی

شب و روز مونس من غم آن نگار بادا
سر من بر آستان سر کوی یار بادا

دلش ارچه با دل من به وفا یکی نگردد
به رخش تعلق من، نه یکی، هزار بادا

اوحدی مراغه‌ای

هرچند رفته‌‌ای و دل از ما گسسته‌‌ای
پیوسته پیش چشم خیالم نشسته‌‌‌ای

با من مبند عهد که چون پیچ‌های باغ
هرجا رسیده، رشته پیوند بسته‌ای

سیمین! ز عشق رسته‌ای اما فسرده‌ای
آن اخگری کز آتش سوزنده جسته‌ای

سیمین بهبهانی

دوباره می‌نویسمت کنارِ بیت آخرم
و چکه چکه می‌چکم به سطر‌های دفترم

شنیده‌ام ز پنجره سراغ من گرفته‌ای
هنوز مثل قاصدک میان کوچه پرپرم

شبی به خواب دیدمت میانِ تنگِ کوچه‌ها
قدم‌زنان قدم‌زنان تو را به خانه می‌برم

حسین منزوی

همرنگ گونه‌های تو مهتابم آرزوست
چون باده لب تو می ‌نابم آرزوست

دور از نگاه گرم تو، بی تاب گشته‌ام
بر من نگاه کن، که شب و تابم آرزوست

تا وارهم ز وحشت شب‌های انتظار
چون خنده تو مهر جهان‌تابم آرزوست

فریدون مشیری

بیراهه دور می‌زند بی تو دلم
لبخند به زور می‌زند بی تو دلم

هر وقت که دیر می‌کنی مثل سه تار
در مایه شور می‌زند بی تو دلم

احسان افشاری

زدم دل را به حافظ، دیدم او امشب برای من
«لبش می‌بوسم و در می‌کشم می» در نظر دارد

بهمن صباغ‌زاده

چنان دل بسته‌ام کردی که با چشم خودم دیدم
خودم می‌رفتم اما سایه‌ام با من نمی‌آمد

بنیامین دیلم

این همه غصه من بود که یک عمر
به خنده تو دل بستم و تو بریدی

احسان جمشیدی

نوشته بود برایم: خودت، سه نقطه، تمام
نوشتمش که: دلم، چون؟ چرا؟ چگونه؟ کدام؟

نوشته بود و نوشتم؛ نوشتن آسان است
گذشته بود و گذشتم؛ گذشتن آسان نیست

سیدمهدی طباطبایی

کاش مولانا ببیند قهر چشمان تو را
تا نگوید نیست در عالم ز هجران تلخ‌تر

اصغر عظیمی مهر

خوش به حال من که می‌میرم برایت این‌همه
مرگ امکانی به سمت نوشداروهای توست

رضا نیکوکار

چه کسی گفته که خوابِ ابدی فاجعه است؟
که در آغوش تو خوابیدن و مُردن عشق است

آرش‌ مهدی‌پور

گفتم که پر از عطر بهاری بانو
خُب حرف بزن گاه گداری بانو

گفتی: به خدا حرف ندارم آقا!
گفتم: به خدا حرف نداری! بانو

بهمن بنی‌هاشمی

هرچه کنم نمی‌شود تا بروی تو از دلم
از تو فرار می‌کنم باز تویی مقابلم

آب شوم، تو جوی من، جوی شوم، تو آبِ من
حل کنم اَر مسایلی، باز تویی مسایلم

طارق خراسانی

و من
همه جهان را
در پیراهنِ گرم تو
خلاصه می‌کنم

❤

و در خلوتِ تو
عاشقی آغاز می‌شود

احمد شاملو

همه چیز از جایی شروع شد
که گفتی دوستم داری
گاهی برای یک عمر بلاتکلیفی
بهانه‌ای کافیست

لیلا کردبچه

تو لیلی نیستی
من اما
مجنون حرف‌هات می‌شوم
دیوانه دست‌هات
مبهوت خنده‌هات
گل قشنگم
شیرین نیستی
ولی من
صخره‌های شب را
آنقدر می‌تراشم
تا خورشیدم طلوع کند
و تو در آغوشم بخندی

عباس معروفی

تا می‌توانی مرا ببوس
تا بدنم عرق کند
بعد مرا به آغوش بکش
تا عطر تنت روی پیراهنم بماند!
بی‌خیال
بگذار مادرم بفهمد
عاشق شده‌ام
این که دیگر سیگار نیست

نریمان ربیعی

ای کاش به جای تو
حافظه‌ام را
از دست داده بودم

عبدالرضا مولوی

آنقدر عزیزی که
به دل نمی‌نشینی
تو
به جانم نشسته‌ای
به جای همه آرزوهایم

آرزو یزدانی

مگر تو
چقدر عمیق بودی
که من این‌طور
در تو غرق شده‌ام؟

علیرضا اسفندیارى

بانوی من!
تو چکیده تمام شعرهایی
و گل تمام آزادی‌ها
کافی است نام تو را هجا کنم
تا پادشاه شعر شوم
و فرعون واژه‌ها
کافی است زنی چون تو عاشقم باشد
تا وارد کتاب‌های تاریخ شوم
و بیرق‌ها برایم برافراشته شوند

نزار قبانی

تو عشق بودی
این را
از بوی تن‌ات فهمیدم
شاید هم خیلی دیر
به تو رسیدم
خیلی دیر..
اما مگر قانون
این نبود
که هر آنچه دیر می‌آید
عاقبت روزی به خانه ما
خواهد رسید؟

عادت کرده‌ایم
به نداشتن‌ها
و شاید به اندوه

آری
تو عشق بودی
این را
از رفتن‌ات فهمیدم

وگرنه
استانبول
هرگز این چنین
سرسنگین نبود

جمال ثریا

با وسواس عجیبی
تو را در من
پیش می‌برم
حتی در دوست داشتن‌های دیگر
تو در همان جایگاه پیشین‌ات
ایستاده‌ای

رفتن‌ات هم
مرا تنها نمی‌گذارد

در تن‌های غریبه حتی
تو را در من
با وسواس پیش می‌برم
انگار که رد پای بودن‌ات را
در تمام اتفاقات
درون عشقی ناشناخته
دنبال می‌کنم

مورات حان مونگان

به کسی که دوستش داری
بگو که چقدر بهش علاقه داری
و چقدر در زندگی براش ارزش قائل هستی
چون زمانی که از دستش بدی
مهم نیست که چقدر بلند فریاد بزنی
او دیگر صدایت را نخواهد شنید

پابلو نرودا

سودای تو را بهانه‌ای بس باشد
مستان تو را ترانه‌ای بس باشد

در کشتن ما چه می‌زنی تیغ جفا
ما را سر تازیانه‌ای بس باشد

ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل
آن به که به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم تو نسپارم دل
دل را چکنم بهر چه می‌دارم دل

سنگ شکاف می‌کند در هوس لقای تو
جان پر و بال می‌زند در طرب هوای تو

آتش آب می‌شود عقل خراب می‌شود
دشمن خواب می‌شود دیده من برای تو

جامه صبر می‌درد عقل ز خویش می‌رود
مردم و سنگ می‌خورد عشق چو اژدهای تو

عشق درآمد از دَرَم دست نهاد بر سرم
دید مرا که بی تواَم گفت مرا که وایِ تو