نمون اشعار:عطار

بپای عشق باید رفتن این راهبنور علم شاید رفتن این راهبمقصد چون رسی هر دو رمیدندترا بی هر دو اندر خود کشیدندچو علم کسبیت کردند غارتترا بخشند علمی از اشارتعبارت زان لدنی کرد دانااگر مکشوف گردد جمله اشیاءحیات جملهٔ اهل معانیاز آن علمست می‌باید که دانیشوی زنده بدو از خویش مردهنگیرد بر تو زان سر […]

اساس راه دین را بر ادب دانمقرّب از ادب گشتند مردانادب شد اصل کار و وصل هجرانهم او شد مایهٔ هر درد و درماننشاید بی ادب این ره بسر بردنشاید هیچکس را داشتن خوردبچشم حرمت و تعظیم در پیرنگه کن در همه کین هست توقیربروزی هر که باشد مهتر از توچنان میدان که هست او

یکی دلقی و دو نان و سجادهچو دانا گوشهٔ عزلت فتادهبترک جمله بایداکردی یارارادت را نشاید جز که اینکاربدان ای طالب راه سعادتکه آمد اصل کارت با سه عادتنخستین آنکه اندک خوار گردیاگر پرخور شوی پر خوار گردیدوم کم گوی تا گردی سلامتکه پرگوئی بسی دارد ملامتسیم کم خسب تا کاهل نگردیکه از کاهل نیاید

نخستین قسم را گویند ارادتکه بستانند از اهل سعادتچنین خرقه ز دست شیخ پوشندبجان در راه تعظیمش بکوشندز دست هیچکس پوشید نتوانچنین خرقه یقین در راه اخوانبترک اسم دارد قسم ثانیچو درویشی همی باید که دانیز دست هر که نیکو حال باشدعدوی نفس و جاه و مال باشدتوان پوشیدن و شاید نگهداشتفتوح روزگار خویش انگاشت

لباس زاهدان و رنگ پوشانکه باشد سینه‌شان از شوق جوشاندوتائی باید اول در نمایشکه تا پیدا شود در ره گشایشچو گردش در نهادش گشت پیدابود هر لحظهٔ حیران و شیدامرقع بایدش پوشید فی الحالبگوید ترک نفس و جاه با مالروش چون بر طریق شرع باشددل و جانش درین معنی گذاردمرقع بایدش پوشید ناچارکه صاحب شرع