نمونه اشعار : ملک الشعرای بهار

فغان ز جغد جنگ و مرغوای اوکه تا ابد بریده باد نای اوبریده باد نای او و تا ابدگسسته و شکسته پر و پای اوز من بریده یار آشنای منکز او بریده باد آشنای اوچه باشد از بلای جنگ صعبتر؟که کس امان نیابد از بلای اوشراب او ز خون مرد رنجبروز استخوان کارگر، غذای اوهمی […]

بر تختگاه تجرد، سلطان نامورم منبا سیرت ملکوتی، در صورت بشرم مناین عالم بشری را من زادهٔ گل و خاکملیکن ز جان و دل پاک از عالم دگرم منسلطان ملک فنایم، منصور دار بقایمبا یاد «هو»ست هوایم، وز خویش بی‌خبرم منموجود و فانی فی‌الله، هستی‌پذیر و فناخواههم آفتابم و هم ماه، هم غصن و هم

ای به روی و به موی، لاله و سوسن!سبزه داری نهفته در خز ادکنسوسن تو شکسته بر سر لالهلالهٔ تو شکفته در بن سوسنلب لعلت گرفته رنگ ز مرجانسر زلف ربوده بوی ز لادنآفت جانی از دو غمزهٔ دلدوزفتنهٔ شهری از دو نرگس پرفنهر کجا دست برزنی به سر زلفرود از خانه بوی مشک به

خیز و طعنه بر مه و پروین زندر دل من آذر برزین زنبند طره بر من بیدل نهتیر غمزه بر من غمگین زنیک گره به طرهٔ مشکین بندصد گره بر این دل مسکین زنخواهی ار نی ره تقوا رازآن دو زلف پرشکن و چین زنتو بدین لطیفی و زیباییرو قدم به لاله و نسرین زنگه

ما فقیران که روز در تعبیمپادشاهان ملک نیمشبیمتاجداران شامل البرکاتشهریاران کامل النسبیمهمه با فیض محض متصلیمهمه با نور پاک منتسبیمهمه دلدادگان پاکدلیمهمه تردامنان خشک‌لبیماز فراغت میان ناز و نعیموز ملامت میان تاب و تبیمگاه گلگشت خلد را کوثرگه تنور جحیم را لهبیمبر ما دوزخ و بهشت یکی استکه به هرجا رضای او طلبیمخلق عالم سرند