نمونه اشعار سهراب سپهری

اهل کاشانم.روزگارم بد نیست.تکه نانی دارم ، خرده هوشی، سر سوزن ذوقی.مادری دارم ، بهتر از برگ درخت.دوستانی ، بهتر از آب روان.و خدایی که در این نزدیکی است:لای این شب بوها، پای آن کاج بلند.روی آگاهی آب، روی قانون گیاه.من مسلمانم.قبله ام یک گل سرخ.جانمازم چشمه، مهرم نور.دشت سجاده من.من وضو با تپش پنجره […]

دم غروب ، میان حضور خسته اشیانگاه منتظری حجم وقت را می دید.و روی میز ، هیاهوی چند میوه نوبربه سمت مبهم ادراک مرگ جاری بود.و بوی باغچه را ، باد، روی فرش فراغتنثار حاشیه صاف زندگی می کرد.و مثل بادبزن ، ذهن، سطح روشن گل راگرفته بود به دستو باد می زد خود را.مسافر

رفته بودم سر حوضتا ببینم شاید ، عکس تنهایی خود را در آب ،آب در حوض نبود .ماهیان می گفتند:هیچ تقصیر درختان نیست.ظهر دم کرده تابستان بود ،پسر روشن آب ، لب پاشویه نشستو عقاب خورشید ، آمد او را به هوا برد که برد.به درک راه نبردیم به اکسیژن آب.برق از پولک ما رفت

قایقی خواهم ساخت،خواهم انداخت به آب.دور خواهم شد از این خاک غریبکه در آن هیچ‌کسی نیست که در بیشه عشققهرمانان را بیدار کند.قایق از تور تهیو دل از آرزوی مروارید،هم‌چنان خواهم راند.نه به آبی‌ها دل خواهم بستنه به دریا-پریانی که سر از خاک به در می‌آرندو در آن تابش تنهایی ماهی‌گیرانمی‌فشانند فسون از سر گیسوهاشان.هم‌چنان

مانده تا برف زمین آب شود.مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر.ناتمام است درخت.زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در بادو فروغ تر چشم حشراتو طلوع سر غوک از افق درک حیات.مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید.در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی داردو نه آواز