نمونه اشعار:قیصر امین پور

دیشب دوبارهگویا خودم را خواب دیدم:در آسمان پر می‌کشیدمو لا‌به‌لای ابرها پرواز می‌کردمو صبح چون از جا پریدمدر رختخوابمیک مشت پر دیدمیک مشت پر، گرم و پراکندهپایین بالشدر رختخواب من نفس می‌زد آن‌گاه با خمیازه‌ای ناباورانهبر شانه‌های خسته‌ام دستی کشیدمبر شانه‌هایمانگار جای خالی چیزی…چیزی شبیه بالاحساس می‌کردم!

موجیم و وصل ما، از خود بریدن استساحل بهانه‌ای است، رفتن رسیدن است تا شعله در سریم، پروانه اخگریمشمعیم و اشک ما، در خود چکیدن است ما مرغ بی پریم، از فوج دیگریمپرواز بال ما، در خون تپیدن است پر می‌کشیم و بال، بر پرده‌ی خیالاعجاز ذوق ما، در پر کشیدن است ما هیچ نیستیم،

رفتار من عادی استاما نمی دانم چرااین روزهااز دوستان و آشنایانهرکس مرا می‌بینداز دور می‌گوید:این روزها انگارحال و هوای دیگری داری! امامن مثل هر روزمبا آن نشانیهای سادهو با همان امضا، همان نام و با همان رفتار معمولیمثل همیشه ساکت و آرام این روزها تنهاحس می کنم گاهی کمی گنگمگاهی کمی گیجمحس می‌کنماز روزهای پیش

انگار مدتی است که احساس می‌کنمخاکستری تر از دو سه سال گذشته‌اماحساس می‌کنم که کمی دیر استدیگر نمی‌توانمهر وقت خواستمدر بیست سالگی متولد شومانگارفرصت برای حادثهاز دست رفته استاز ما گذشته است که کاری کنیمکاری که دیگران نتوانند فرصت برای حرف زیاد استامااما اگر گریسته باشی …آه …مردن چه قدر حوصله می‌خواهدبی آنکه در سراسر

با توامای لنگر تسکین!ای تکان‌های دل!ای آرامش ساحل!با توامای نور!ای منشور!ای تمام طیف‌های آفتابی!ای کبود ِ ارغوانی!ای بنفشابی!با توام ای شور، ای دلشوره‌ی شیرین!با توامای شادی غمگین‌!با توامای غم!غم مبهم!ای نمی‌دانم!هر چه هستی باش! اما کاش…نه، جز اینم آرزویی نیست:هر چه هستی باش!اما باش!