نمونه اشعار:فریدون مشیری

پشت خرمن های گندم لای بازوهای بیدآفتاب زرد کم کم نهفتبر سر گیسوی گندم زارهابوسه بدرود تابستان شکفتاز تو بود ای چشمه جوشان تابستانگرمگر به هر سو خوشه ها جوشید و خرمن ها رسیداز تو بود از گرمی آغوش توهر گلی خندید و هر برگی دمیداین همه شهد و شکر از سینه پر شور تستدر […]

ماهی همیشه تشنه امدر زلال لطف بیکران تومی برد مرا به هر کجا که میل اوستموج دیدگان مهربان توزیر بال مرغکان خنده ها تزیرآفتاب داغ بوسه هاتای زلال پاکجرعه جرعه جرعه می کشم ترا به کام خویشتا که پر شود تمام جان من ز جان توای همیشه خوبای همیشه آشناهر طرف که می کنم نگاهتا

ای سپیدار کهن سالی که هیچ از قیل و قال ما نمی آسوداین حیاط مدرسهاین کبوترهای معصومی که ما روزی به آن ها دانه می دادیماین همانکوچه همان بن بستاین همان خانه همان درگاهاین همان ایوان همان در …….آهاز بیابانهای خشک و تشنه از هر سوی صد فرسنگدر غروبی ارغوانی رنگبا نشانی های گنگ و

همه میپرسندچیست در زمزمه مبهم آبچیست در همهمه دلکش برگچیست در بازی آن ابر سپیدروی این آبی آرام بلندکه ترا می برداینگونه به ژرفای خیالچیست در خلوت خاموش کبوترهاچیست در کوشش بی حاصل موجچیست در خنده جامکه تو چندین ساعتمات و مبهوت به آن می نگرینه به ابرنه به آبنه به برگمه به این آبی

پرواز میکردیمبالای سر خورشیددر آبی گسترده می تابیدبیدار روشن پاکپایین سراسر کوه بود کوه بود کوهبا صخره های سرکشیده تاپرند ابربا کام خشک دره های تنگافسرده در آن نعره تندرافتاد ه در آن لرزه کولاکمن در کنار پنجره خاموشپیشانی داغم به روی شیشه نمناکبا کوه حرفی داشتم از دورای سنگ تا خورشید بالیدهای بندی هرگز