شعرگان_سایر اشعار:ابوالقاسم کریمی

درخت تشنه در مُشت تبر سوختپرنده رفت و گل بی بال و پر سوختاز آن پس هر چه باران بر زمین ریختعلف زنده شد اما بی ثمر سوخت ابوالقاسم کریمی10- شهریور -1403ورامین

***_هر درخت که می‌ افتد، یک نفس از زمین کم می‌شود. ***_زندگی را زمین به ما رایگان بخشید ، ما به زمین ، چه هدیه ای داده ایم. ***_هر قدم برای حفظ محیط زیست ، یک قدم برای آینده بهتر است. ***_جنگل ، انبار نیست ، آنرا با زباله پُر نکنیم. ***_رودخانه ها ، رگ

1_درختان ریه‌های زمین هستند،اما به دستمال توالت تبدیل می‌ شوند. 2_آلودگی هوا، دزد نفس‌های ماست. 3_مرگ دریاچه، فاجعه‌ای خاموش است. 4-انسان، سلطان طبیعت نیست، ما فقط مهمانیم. 5_هر درخت قطع شده، یک فریاد بی‌صداست. 6_آب، از طلا ارزشمند تر است،ای کاش بفهمیم. 7_قلب جنگل، گورستان زباله‌های شهر شده‌ است. 8_هر درخت قطع شده، یک آینده

ای آرامش دل‌های آشفتهای پناهگاه قلب‌های شکستهای تسکین بغضهای انباشتهای راه نجات خشم‌های برافروختهدر این شب تاریک و خاموشدر این زمان لبریز از بیم و امیددر این لحظه سرشار از تنهاییای پروردگارای آفریدگاربه سمت تو می‌آیمو اعتراف می‌کنمکه من خسته امخسته از این دنیای آکنده در  نیرنگ و جنگاز این روزگار اسیر در  کینه و

در شب تاریک، یک نور کوچک، دلم را گرم کرد *** دست های خالی ، آیا می آید روزهای بهتر؟ *** امید ، در انتظا روزی بهتر از امروز *** ابوالقاسم کریمی ورامین 19/بهمن /1399