شعرگان_مطالب وبسایت

ای آفتاب گردون! تاری شو و متابکز برج دین بتافت یکی روشن آفتاببنمود جلوه‌ای و ز دانش فروخت نوربگشود چهره‌ای و ز بینش گشود بابشمس رسل محمد مرسل که در ازلاز ما سوی الله آمده ذات وی انتخابتابنده بد ز روز ازل نور ذات اوبا پرتو و تجلی بی پرده و نقابلیکن جهان به چشم […]

سحابی قیرگون بر شد ز دریاکه قیر اندود زو روی دنیاخلیج فارس گفتی کز مغاکیبه دوزخ رخنه کرد و ریخت آنجابه ناگه چون بخاری تیره و تاراز آن چاه سیه سر زد به بالاعلم زد بر فراز بام اهوازخروشان قلزمی جوشان و دروانهنگان در چه دوزخ فتادندوز ایشان رعد سان برخاست هراهزاران اژدهای کوه پیکربه

بگرفت شب ز چهرهٔ انجم نقابهاآشفته شد به دیدهٔ عشاق خوابهااستارگان تافته بر چرخ لاجوردچونان که اندر آب ز باران حبابهااکنون که آفتاب به مغرب نهفته رویاز باده برفروز به بزم آفتابهامجلس بساز با صنمی نغز و دلفریبافکنده در دو زلف سیه پیچ و تاب هاساقی به پای خاسته چون سرو سیمتنو انباشته به ساغر

کند از جا عاقبت سیلاب چشم تر مراهمتی یاران! که بگذشته است آب از سر مراآتشی سوزانده‌ام وین گیتی آتش پرستهر زمان پنهان کند در زیر خاکستر مراگر نکردی جامه و کفش و کله سنگین تنمچون گیاه خشک برکندی ز جا صرصر مراکاشکی یک روز برکندی ز جا این تند بادو اندر افکندی درون خانهٔ

از من گرفت گیتی یارم راوز چنگ من ربود نگارم راویرانه ساخت یکسره کاخم راآشفته کرد یکسره کارم راز اشک روان و خاک به سر کردندر پیش دیده کند مزارم رایک سو سرشک و یک‌سو داغ دلپر باغ لاله ساخت کنارم راگر باغ لاله داد به من، پس چوناز من گرفت لاله عذارم را؟در خاک