پشت بندر بوشهر فوتبال بازی میکردیم
یک روز بازیمان تمام شده بود و داشتیم پا پتی میرفتیم خانه که “حاج شعبان” صدایمان زد ..
برگتشیم ، او زیر کمپرسی اش دراز کشیده بود و گریس پمپی در دست داشت و گریس کاری میکرد
حاج شعبان آدم مذهبی اما ارنکی ( جوک ) بود منم از آدمهای مذهبی ارنک خوشم میاد..
گفت : تو این هوای گرم چطوری طاقت میارین دنبال این توپ میدوید ؟
هیچکس چیزی نگفت و او دوباره سرگرم گریس پمپ شد و ماهم راه افتادیم که یهو یه صدایی خشکمون کرد :
هر کی آلاسکا میخواد همینجا تو شلوارش بشاشه و بعد بره دکان “جوهر” و یه آلاسکا به حساب مو بخوره !!
خیلی حرف مسخره و بی ادبانه ای بود … شش نفر بودیم و هر شش تایی مثل پلنگ تو خودمون شاشیدیم و مثل فشنگ رفتیم دکان جوهر..
سر مغرب ششتا ننه از ششتا خونه داد زدن که : خیر نبینی حاج شعبان ، تو که خودت بابای پنج تا بچه ای اینکار بود که تو کردی ؟!!
فردا هم همین شد ، پس فردا هم همینطور و روز بعدش و جوری شد که وقتی از زمین در می اومدیم اون همه راه نمیرفتیم تا کنار کمپرسی ..همینجور تو حرکت میشاشیدیم و صدای حاج شعبان میزدیم ، اون هم تائید میکرد و ماهم راه به راه میرفتیم دکان جوهر : جوهر سلام ، حاج شعبون گفت آلاسکا بده و بزن به حسابش…
یه روز با “محسنو” از سمت زمین پلیتی داشتیم بر میگشتیم از یه مسیر دیگه که من گفتم : دکون خو سر راهه ، بیا یه آلاسکا بگیریم و بعد بریم سی حاج شعبون بشاشیم که نخوایم دوباره این مسیر رو برگردیم ، محسن قبول کرد و رفتیم دکان جوهر : جوهر سلام ، حاج شعبون گفت دوتا آلاسکا بده و بزن به حسابش ..
جوهر اوقات تلخ سرش را از پشت ترازو بالا آورد و با اخم گفت : برید گم شید کثافتهای دروغگو ، حاج شعبون تصادف کرده و افتاده تو جا !!
یهو قلبمون ریخت ..
رفتیم روبرو خونه اش تا تموم محل ریختن تو خونه و درب باز و زنها گریه ..
در همین حین “عقیلو” و “یوسفو” و ” مورو” و “حسینو” از راه رسیدن و پاپتی اومدن کنار ما سینه دیوار ایستادن ..یهو “مورو” بی خبر شروع کرد تو شلوارش شاشیدن ..
تا دیدمش داد زدم : نه..نه.. نشاش خرو جوهر آلاسکا نمیده استپ کن …
استپ نکرد و رگه شاشش از زیر پاهامون رد شد و بعد با چشمهای پر اشک برگشت رو به ما و گفت : مو مثل شما شکم گندا نیستم ، میفهمین حاج شعبون چقدر به درد ما خورده ؟ مو دارم سی خودش میشاشم نه سی آلاسکا خاک تو سرتون ..
ما شش نفر بودیم ، به هم نگاهی کردیم و حرفی به زبون نیاوردیم ، مثانه هامون جلو فلسفه “مورو” کم آورده بود ، تو سکوت و بغض سی حاج شعبون شاشیدیم و دعا کردیم خدا زود حالشو خوب کنه …تمنای خودمون رو اینجور بروز دادیم به کائنات ..
