در گاهشماری‌های باستانی ایران، سال به شش بخش یا «گاهنبار» تقسیم می‌شد که هر کدام نمایانگر یک مرحله از تغییرات فصلی و مرتبط با امور کشاورزی و دامداری بود. «گاهنبار میدیوزرم» (Maidhyoizarəma)، که به معنای «میانه بهار» یا «اواسط فصل سبز» است، در چهل و پنجمین روز از آغاز سال خورشیدی، یعنی 15 اردیبهشت، برگزار می‌شد. این زمان، هنگامی بود که رویش گیاهان به اوج خود می‌رسید و رونق و برکت در کشاورزی نمایان می‌شد
15 اردیبهشت در تقویم ایرانی ، مصادف با جشنی کهن به نام‌های «جشن میانه بهار» یا «جشن بهاربد» است. این جشن، که ریشه در دوران باستان و باورهای کهن ایرانی دارد، فرارسیدن نیمه فصل بهار و اوج سرسبزی و شکوفایی طبیعت را گرامی می‌داشته است.
در گاهشماری‌های باستانی ایران، سال به شش بخش یا «گاهنبار» تقسیم می‌شد که هر کدام نمایانگر یک مرحله از تغییرات فصلی و مرتبط با امور کشاورزی و دامداری بود. «گاهنبار میدیوزرم» (Maidhyoizarəma)، که به معنای «میانه بهار» یا «اواسط فصل سبز» است، در چهل و پنجمین روز از آغاز سال خورشیدی، یعنی 15 اردیبهشت، برگزار می‌شد. این زمان، هنگامی بود که رویش گیاهان به اوج خود می‌رسید و رونق و برکت در کشاورزی نمایان می‌شد.
جشن میانه بهار، همچون دیگر جشن‌های گاهنباری، با آداب و رسوم خاصی همراه بود. در این روز، زرتشتیان به ستایش اهورامزدا می‌پرداختند و برای فراوانی نعمت و برکت در سال پیش رو دعا می‌کردند. گردهمایی‌های عمومی، پایکوبی و شادمانی نیز از جمله بخش‌های این جشن بوده است. اهمیت این جشن به حدی بوده که در برخی روایات، بعثت زرتشت پیامبر نیز در همین روز دانسته شده و به همین دلیل، نام «بهاربد» (به معنای شکوه بهار یا هدیه بهار) نیز به آن اطلاق شده است.
اگرچه امروزه جشن میانه بهار یا بهاربد به گستردگی گذشته برگزار نمی‌شود، اما یاد و خاطره آن در فرهنگ ایرانی زنده است. نامگذاری 15 اردیبهشت به عنوان روز شیراز نیز، که در دل فصل بهار و همزمان با این جشن باستانی قرار دارد، می‌تواند یادآور اهمیت این ایام در فرهنگ و تاریخ ایران باشد.
برخی از پژوهشگران معتقدند که جشن‌های بهاری در ایران باستان، پیوندی عمیق با تقدیر از طبیعت و آرزوی باروری و برکت داشته‌اند. جشن میانه بهار نیز در همین راستا، فرصتی برای شکرگزاری از نعمت‌های بهاری و امیدواری به سالی پر از خیر و برکت بوده است.
در پایان، می‌توان گفت که 15 اردیبهشت، چه به عنوان روز شیراز و چه به عنوان یادگار جشن میانه بهار یا بهاربد، نمادی از زیبایی، سرسبزی و غنای فرهنگی ایران زمین است و شایسته است که این میراث ارزشمند همواره گرامی داشته شود.
