یکم می سال 1945، نقطه‌ی پایانی بر زندگی یکی از مخوف‌ترین و تاثیرگذارترین چهره‌های قرن بیستم، آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی بود. خودکشی او در پناهگاه زیرزمینی‌اش در برلین، در حالی که ارتش سرخ شوروی در حال درهم کوبیدن آخرین مقاومت‌های آلمان بود، نه تنها پایان حکومت رایش سوم را رقم زد، بلکه فصل تاریکی از تاریخ را نیز به انتها رساند.
یکم می سال 1945، نقطه‌ی پایانی بر زندگی یکی از مخوف‌ترین و تاثیرگذارترین چهره‌های قرن بیستم، آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی بود. خودکشی او در پناهگاه زیرزمینی‌اش در برلین، در حالی که ارتش سرخ شوروی در حال درهم کوبیدن آخرین مقاومت‌های آلمان بود، نه تنها پایان حکومت رایش سوم را رقم زد، بلکه فصل تاریکی از تاریخ را نیز به انتها رساند.
در واپسین روزهای جنگ جهانی دوم، برلین به ویرانه‌ای بدل شده بود. صدای توپخانه و بمباران‌های مداوم، نوید شکست قریب‌الوقوع آلمان نازی را می‌داد. هیتلر، که زمانی با وعده‌های دروغین عظمت و قدرت، میلیون‌ها نفر را به دنبال خود کشانده بود، اکنون در پناهگاهی تنگ و تاریک، در میان وفاداران اندک و ترس‌زده‌اش، آخرین روزهای حکومتش را سپری می‌کرد.
با پیشروی ارتش سرخ به قلب برلین، فشار بر پناهگاه هیتلر هر لحظه بیشتر می‌شد. گزارش‌های نظامی حاکی از سقوط پی در پی شهرها و شکست‌های سنگین در جبهه‌های مختلف بود. دیگر هیچ امیدی به پیروزی وجود نداشت، اما هیتلر، اسیر توهمات و انکار واقعیت، همچنان دستورات غیرمنطقی و خیالی صادر می‌کرد.
در چنین شرایطی بود که هیتلر تصمیم نهایی خود را گرفت. او که نمی‌خواست به دست دشمنانش اسیر شود و سرنوشتی مشابه موسولینی، دیکتاتور ایتالیا، پیدا کند، خودکشی را به عنوان راه حل نهایی برگزید.
بر اساس روایات تاریخی، در بعدازظهر یکم می 1945، هیتلر پس از خداحافظی با نزدیک‌ترین افرادش، از جمله مارتین بورمان و یوزف گوبلز، به همراه همسر تازه‌اش، اوا براون، وارد اتاق شخصی خود شد. ساعاتی بعد، صدای شلیک گلوله‌ای سکوت سنگین پناهگاه را درهم شکست.
جسد هیتلر و اوا براون ساعاتی بعد در باغ پناهگاه پیدا شد. بنا به دستور هیتلر، اجساد آن‌ها با بنزین سوزانده شدند تا از افتادن آن‌ها به دست نیروهای شوروی جلوگیری شود. با این حال، بقایای سوخته اجساد آن‌ها توسط ارتش سرخ کشف و شناسایی شد.
خودکشی هیتلر، پایانی تلخ و دراماتیک بر زندگی مردی بود که با ایدئولوژی نژادپرستانه و سیاست‌های توسعه‌طلبانه خود، جهان را به آتش کشید و مسئول مرگ میلیون‌ها انسان بی‌گناه بود. مرگ او، اگرچه پایان یک دیکتاتور خونخوار بود، اما یادآور تراژدی‌های عظیمی است که ناشی از نفرت، تعصب و جاه‌طلبی‌های افسارگسیخته می‌تواند بر جهان تحمیل کند.
یکم می 1945، نه تنها سالروز خودکشی هیتلر است، بلکه یادآور پیروزی بر فاشیسم و نازیسم و لزوم هوشیاری در برابر هرگونه تفکر افراطی و نژادپرستانه است. این روز، فرصتی است تا با مرور تاریخ، از اشتباهات گذشته درس بگیریم و برای ساختن جهانی صلح‌آمیزتر و عادلانه‌تر تلاش کنیم. مرگ هیتلر، پایان یک کابوس بود، اما میراث شوم تفکرات او همچنان نیازمند مبارزه و روشنگری است.
