در یکی از شب‌های گرم تابستان، سگ‌های ولگرد محله ما ناگهان به طور دسته جمعی زوزه سر دادند.
این زوزه طولانی ساعت های مداوم ادامه داشت تا اینکه سپیده دم متوقف شد.
با طلوع آفتاب ، هنگامی که برای ورزش به پارک میرفتم ، به صورت کاملا تصادفی جنازه ی توله‌سگی را در حوالی پارک ، مشاهده کردم.
راهم را به سمت جسد کج کردم وَ از سر کنجکاوی با کمک قطعه چوبی که آن نزدیکی افتاده بود ، به برسی جسد پرداختم.
هیچ اثری از زخم ، جراحت یا گاز گرفتگی پیدا نشد.
به نظر می‌رسید که توله به دلیل بیماری یا نارسایی جان باخته باشد .
وَ از آنجا که بدن بی جان هنوز شروع به فساد نکرده بود، این احتمال وجود داشت که زوزه کشیدن دیشب سگ‌ها نوعی عزاداری برای از دست دادن هم‌نوعشان بوده ، آنها با این رفتار در واقع غم خودشان را نشان داده اند.
این تجربه مرا به این باور رساند که سگ‌های ولگرد موجوداتی با احساس هستند
وَ ما نباید به صرف بی‌صاحب بودن، حق حیات را از آنها بدزدیم.
➖➖➖➖
ابوالقاسم کریمی
جمعه – ۶ مهر ۱۴۰۳
ورامین
➖➖➖➖
