مقدمه
متاسفانه همانند دیگر جنبشها و گروههای مدنی در ایران ، در میان فعالان محیط زیستی ، حتی پیشکسوتان نیز گاهی شاهد توهین ، دشمنی و رفتار های نامناسب هستیم ، این رفتارها نه تنها به بنیاد فعالیت های اجتماعی و محیط زیستی ، بلکه به هم زیستی ، همکاری ، همبستگی و نوع دوستی جامعه آسیب میزند و تا جایی این آسیب ها زیان بار بوده و پیشرفت داشته که باعث تفرقه بین اقوام مختلف ایران در مسیر توسعه یا حفاظت از منافع استانی و یا پاسداری از حقوق محیط زیست منطقه ای خاص شده است ، من به دلایل اخلاقی نمیتوانم در این ارتباط مثال واضح بیان کنم ولی به عنوان نمونه بحران آب ، فاصله های عمیقی را بین فعالان محیط زیستی چند استان ایجاد کرده ، تا جایی که وقتی صحبتهای این افراد را در فضای مجازی به خصوص تلگرام و اینستاگرام ، مطالعه میکنید ناخودآگاه به یاد صحبت های براندازان تجزیه طلب می افتید…
من برای این افراد فعال در حوزه محیط زیست چند راهکار ساده اما کاربردی دارم.
۱_ لطفاً به این نکته توجه داشته باشید وقتی از توهین و تهدید استفاده میکنید کلام شما توسط مسئولان ، کارشناسان متخصص و صاحب نظران جدی گرفته نخواهد شد.و حتی ممکن است مشکلات قضایی و حتی امنیتی برای خود ایجاد کنید.
۲_ وقتی در گفتگو ها و نوشتار های خود از الفاظ نامناسب در توصیف شهروندان یا فعالان محیط زیستی و مسئولان یک استان خاص استفاده میکنید ، این رفتار باعث تفرقه میان مردم و به خصوص بخشی از جامعه که اعتماد به شما دارند ، خواهد شد ، پس لطفاً این نوع طرز برخورد را ترک کنید.
۳_ از آنجا که شما فعال اجتماعی محسوب میشوید و در میان مردم تاثیرگذار هستید بهتر است از یک روانشناس مجرب ، مشاوره در یافت کنید.
۴_ شرکت در کلاس های عمومی روانشناسی ، و آموزش فن بیان و آموختن فنون گفتگو و مذاکره به نظر من میتواند کمک بزرگی به شما در زمینه های مختلف شغلی و اجتماعی داشته باشد.
۵_این نکته حتما درک شود که همه یا اکثریت فعالان محیط زیستی در نهایت به دنبال حفاظت و پاسداری از محیط زیست و منابع طبیعی هستند ، این هدف مشترک ، مبنای تعامل و همکاری قرار گیرد.
سخن آخر
فعالان محیط زیستی چه بخواهند یا نخواهند الگوی رفتاری بخشی از جامعه ایران هستند ، با رفتار و گفتار خود باید به مردم نشان دهیم ، چگونه میتوان برای محیط زیست تلاش کرد ،( رفتار نامناسب ما با همدیگر تنها به ضرر اهداف ماست) امید است بیاموزیم احترام،همکاری و همبستگی را ، تا دردی از این جامعه دعوا کنیم نه اینکه رنجی بیفزایم و خود معظلی برای مردم باشیم.
ابوالقاسم کریمی
ورامین
۵-شهریور-۱۴۰۳
[…] […]