کشتار ۲۲ آوریل ۱۹۶۱: جنایتی استعماری در حق مردم الجزایر
در تاریخ ۲۲ آوریل ۱۹۶۱، پاریس شاهد یکی از خونین‌ترین جنایات استعمار فرانسه علیه مردم الجزایر بود. در این روز، نیروهای پلیس فرانسه به فرماندهی موریس پاپون، تظاهرات مسالمت‌آمیز الجزایری‌های طرفدار استقلال را به خاک و خون کشیدند. این کشتار که سال‌ها توسط دولت فرانسه انکار و کتمان شد، نمادی از خشونت نظام استعماری و نژادپرستی دولتی علیه مردم تحت ستم بود.
زمینه تاریخی: جنگ استقلال الجزایر
از سال ۱۹۵۴، الجزایر درگیر جنگ آزادی‌بخشی علیه استعمار فرانسه بود. جنبش‌های استقلال‌طلب، به‌ویژه جبهه آزادی‌بخش ملی (FLN)، مبارزات گسترده‌ای را برای پایان دادن به ۱۳۲ سال اشغال فرانسه آغاز کردند. در پاسخ، دولت فرانسه به سرکوب خونین متوسل شد و هزاران الجزایری را در خود الجزایر و حتی در خاک فرانسه قتل‌عام کرد.
تظاهرات ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱ و کشتار پاریس
در سال ۱۹۶۱، FLN تظاهراتی مسالمت‌آمیز در پاریس ترتیب داد تا اعتراض خود را به حکومت نظامی نژادپرستانه علیه الجزایری‌ها و ادامه جنگ نشان دهد. اما پلیس فرانسه به‌راهبری پاپون (که بعدها به‌دلیل همکاری با نازی‌ها در جنگ جهانی دوم محکوم شد)، با وحشی‌گری به تظاهرکنندگان حمله کرد.
شمار کشته‌ها: اگرچه دولت فرانسه ابتدا فقط ۳ کشته را تأیید کرد، اما برآوردهای تاریخی نشان می‌دهد بین ۵۰ تا ۳۰۰ الجزایری کشته شدند. بسیاری از آن‌ها به رگبار بسته شدند، در رودخانه سن غرق شدند، یا زیر شکنجه جان باختند.
سرکوب سیستماتیک: پلیس هزاران نفر را بازداشت کرد و بسیاری از آن‌ها تحت شکنجه کشته شدند. اجساد قربانیان به صورت مخفیانه دفن شدند تا جنایت پنهان بماند.
انکار فرانسه و مبارزه برای حقیقت
دولت فرانسه دهه‌ها این کشتار را انکار کرد و رسانه‌ها نیز سکوت اختیار کردند. تنها در سال ۱۹۹۸، پس از افشاگری‌های تاریخی، لیونل ژوسپن، نخست‌وزیر وقت، به‌طور رسمی اعتراف کرد که “سرکوب خونین” رخ داده است. با این حال، تا امروز فرانسه به‌طور کامل مسئولیت این جنایت را نپذیرفته است.
کشتار ۲۲ آوریل در حافظه جمعی
این رویداد تراژیک، نماد خشونت استعماری و نژادپرستی ساختاری در فرانسه است. هر ساله، الجزایری‌ها و فعالان حقوق بشر در پاریس و دیگر شهرهای جهان با برگزاری مراسم یادبود، خواستار اعتراف کامل و عذرخواهی رسمی فرانسه می‌شوند.
نتیجه‌گیری
کشتار ۲۲ آوریل ۱۹۶۱ نه‌تنها جنایتی علیه مردم الجزایر، بلکه لکه‌ای ننگین در تاریخ فرانسه است. این رویداد یادآور اهمیت مبارزه با استعمار، نژادپرستی و بی‌عدالتی است و نشان می‌دهد که حقیقت و عدالت، هرچند با تأخیر، سرانجام پیروز خواهند شد.
یاد کشته‌گان گرامی باد!
