معرفی‌نامه: آمانج مندُمی
آمانج مندُمی، متولد ۲۷ خرداد ۱۳۸۵، زاده‌ی سنندج و پرورش‌یافته در میان دو فرهنگ پویا ، کوه و کُرد، خاک و واژه است.
آمانج مندُمی، ساکن محله گلستان، میان اسلامشهر و رباط‌کریم است جایی که هر کوچه روایت‌گر قصه ایست و هر رهگذر بازتابی از زندگی.
شعر برای او چیزی فراتر از چیدمان واژه‌هاست.
شعله‌ای در دل تاریکی هاست ، جرقه‌ای که روشنی می‌بخشد.
با شعر نفس می‌کشد، با شعر زیست می‌کند.
و آرزویش آن است که اشعارش تلنگری باشد در تحول فکری نسل‌های آینده.
رسالتی که در معنای نامش نهفته است (آزادی و تفکر)
گاه تلخ می‌نویسد، چرا که جامعه تلخ است.
گاه اجتماعی، از آن‌جا که درد مشترک داریم.
گاه احساسی، زیرا بی‌احساس نمی‌توان زیست.
گاه انتقادی، چرا که سکوت، در برخی لحظات، خیانت است.
با وجود جوانی، عزم او بر آن است که معلم باشد، نه صرفاً آموزگار واژه، بلکه پرورش‌دهنده‌ی اندیشه، بانی رشد و عامل تغییر. دغدغه‌اش آینده است، نسلی که به جای نفرت، کتاب بخواند ، به جای قهر، پُرسش کند ، و به جای دود، هوای تازه را نفس بکشد.
تصاویر از آمانج مندُمی
