29 آوریل 1945، روزی سرنوشت‌ساز در تاریخ جنگ جهانی دوم و نقطه پایانی بر کابوس حکومت نازی در آلمان بود. در این روز، با پیشروی نیروهای متفقین از شرق و غرب به قلب برلین، آخرین سنگرهای مقاومت ارتش رو به زوال آلمان نازی در هم شکست و شعله‌های رایش سوم که زمانی اروپا را در کام خود فرو برده بود، رو به خاموشی گرایید. این شکست، نه تنها به معنای پایان جنگ در اروپا بود، بلکه نمادی از پیروزی اراده آزادی بر توحش و استبداد به شمار می‌رفت.
29 آوریل 1945، روزی سرنوشت‌ساز در تاریخ جنگ جهانی دوم و نقطه پایانی بر کابوس حکومت نازی در آلمان بود. در این روز، با پیشروی نیروهای متفقین از شرق و غرب به قلب برلین، آخرین سنگرهای مقاومت ارتش رو به زوال آلمان نازی در هم شکست و شعله‌های رایش سوم که زمانی اروپا را در کام خود فرو برده بود، رو به خاموشی گرایید. این شکست، نه تنها به معنای پایان جنگ در اروپا بود، بلکه نمادی از پیروزی اراده آزادی بر توحش و استبداد به شمار می‌رفت.
در اواخر آوریل 1945، وضعیت برای آلمان نازی به وخیم‌ترین حد خود رسیده بود. پس از سال‌ها جنگ ویرانگر و شکست‌های پی‌درپی در جبهه‌های مختلف، ارتش آلمان رمقی برای مقاومت نداشت. میلیون‌ها نفر کشته شده بودند، شهرها ویران گشته و اقتصاد کشور در آستانه فروپاشی قرار داشت. نیروهای متفقین از غرب، شامل ارتش‌های ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و دیگر کشورهای هم‌پیمان، به سرعت در حال پیشروی در خاک آلمان بودند. از شرق نیز، ارتش سرخ شوروی با عزمی راسخ به سوی برلین، پایتخت رایش سوم، پیشروی می‌کرد.
در این میان، آدولف هیتلر، رهبر خودکامه نازی‌ها، در پناهگاه زیرزمینی خود در برلین، همچنان به توهم پیروزی چنگ زده بود و دستورات غیرواقعی و بی‌نتیجه صادر می‌کرد. او از ژنرال‌هایش می‌خواست تا با نیروهای خیالی و تاکتیک‌های منسوخ‌شده در برابر سیل پیشروی متفقین مقاومت کنند. اما واقعیت تلخ شکست، روز به روز آشکارتر می‌شد.
در 29 آوریل 1945، نیروهای ارتش سرخ شوروی به ساختمان رایشستاگ، نماد قدرت آلمان نازی، یورش بردند. در نبردی خونین و خانه به خانه، سربازان شوروی توانستند بر آخرین مدافعان نازی غلبه کرده و پرچم سرخ اتحاد جماهیر شوروی را بر فراز این ساختمان به اهتزاز درآورند. این رویداد، ضربه نهایی را بر پیکره روانی رژیم نازی وارد کرد و نشان داد که سقوط برلین و پایان جنگ در اروپا نزدیک است.
همزمان با نبرد برلین، دیگر شهرهای آلمان نیز یکی پس از دیگری به دست متفقین سقوط می‌کردند. نیروهای آمریکایی و بریتانیایی به سرعت در حال پاکسازی مناطق غربی و جنوبی آلمان از بقایای ارتش نازی بودند. مقاومت‌های پراکنده و ناامیدانه نیروهای آلمانی دیگر توان مقابله با قدرت آتش و برتری عددی متفقین را نداشت.
شکست آلمان نازی در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم، پیامدهای عمیقی برای اروپا و جهان داشت. این شکست به معنای پایان یکی از خونین‌ترین و مخرب‌ترین جنگ‌های تاریخ بشر بود. میلیون‌ها نفر از غیرنظامیان و نظامیان در این جنگ جان باختند و بخش‌های وسیعی از اروپا ویران شد. سقوط رژیم نازی، همچنین راه را برای تشکیل سازمان ملل متحد و تلاش‌های بین‌المللی برای حفظ صلح و جلوگیری از تکرار چنین فجایعی هموار کرد.
29 آوریل 1945، نه تنها یادآور یک پیروزی نظامی بزرگ برای متفقین است، بلکه نمادی از غلبه ارزش‌های انسانی، دموکراسی و آزادی بر ایدئولوژی‌های افراطی و نژادپرستانه است. این روز، هشداری همیشگی برای بشریت است تا از تکرار اشتباهات گذشته درس بگیرد و برای ساختن جهانی صلح‌آمیزتر و عادلانه‌تر تلاش کند. سقوط آلمان نازی در این روز، پایانی بر یک دوران تاریک و آغازی بر امید به آینده‌ای روشن‌تر بود.
