ای زمین
ای مادر مهربان
ای سرزمین رنج کشیده
ای تنها خانه ما
ما در آغوش تو زندگی را یافتیم
و از آنچه به ما سپردی برای راحتی خود استفاده کردیم
ای زمین
ما جزئی از تن توییم
جسم هامان پاره ای از وجود پاک توست
آری
ما از خاک یم و به خاک باز برمیگردیم
ای زمین
قلب تپنده تو حیات است
با هر درختی که می روید
با هر گلی که شکوه می‌دهد
با هر قطره ی بارانی که ریشه ها را آبیاری می کند
با هر ماهی یی که در آب می رقصد
با هر نسیمی که برگ گلی را نواز می دهد
و حتی با هر بوته ی خاری که جوانه میزند
زندگی را برای اهل تفکر ، معنا می بخشد
ای زمین
به آدمیان بیاموز احترام به طبیعت را
به آدمیان راه راست دوستی با دریا را یاد بده
به آدمیان مفهوم زیستن را نشان بده
ای زمین
ما فرزندان خودخواهی هستیم
آنقدر در منجلاب روزمرگی ها گرفتار شده ایم
که تو را به فراموشی سپرده ایم
ما یادمان رفته چه کسی هستیم
ما یادمان رفته جزئی از وجود توییم
ما یادمان رفته سپاسگزاری و قدردانی را
ما یادمان رفته نفسی که میکشیم نعمتیست که به ما به امانت سپرده شده
ای زمین
ما فراموشکاران، قدرنشناس را نبخش
بر ما رحم نکن
آری
همانند پروردگار ، صبور و بخشنده نباش
ای زمین
به هر طریقی که مایل هستی
به ما اشتباهاتمان را یادآور باش
به ما پذیرش مسئولیت را بیاموز
به ما اخطار بده که نباید به طبیعت بی احترامی کنیم
ای زمین
مثل پروردگار نباش
ما به تنبه ، سخت محتاجیم
ما گدایان مجازات هستیم
ما برای زیستن
ما برای زندگی کردن
باید ، به خاطر رفتارهای اشتباهی که با تو کرده ایم تنبیه شویم
باید تاوان پس بدهیم تا شاید فرزندانمان در مسیر بهتری در آغوشت رشد کنند
ای زمین
ما را نبخش…
***
ابوالقاسم کریمی
10 / شهریور/1403
ورامین