ای زمین، مادر مهربان و سخاوتمند ما، قلبم با اندوهی عمیق برای رنجی که متحمل می شوی، سنگین است. ما، فرزندان تو، که باید از تو محافظت کنیم و از مواهب تو قدردانی کنیم، به جای آن، به تو آسیب می رسانیم و منابعت را به غارت می بریم. ما در برابر هدایای بی نظیر تو ناشکری کرده ایم و با بی توجهی و طمع خود، تعادل ظریف طبیعت را بر هم زده ایم.
در اطراف ما، نشانه های هشدار دهنده ای وجود دارد که نمی توانیم نادیده بگیریم. یخچال های طبیعی در حال ذوب شدن هستند، جنگل ها در حال نابودی هستند و گونه های بی شماری در معرض خطر انقراض قرار دارند. آلودگی هوا نفس کشیدن را برای ما سخت می کند و اقیانوس ها با زباله های ما پر شده اند. ما با اقدامات خود، آینده خود و نسل های آینده را به خطر انداخته ایم.
اما هنوز هم امید وجود دارد. هنوز هم زمان برای تغییر و جبران خسارت وجود دارد. ما باید بیدار شویم و مسئولیت خود را به عنوان محافظان این سیاره بپذیریم. باید با احترام و قدردانی با تو رفتار کنیم، همانطور که تو همیشه با ما این کار را کرده ای. ما باید شیوه های پایدار را در آغوش بگیریم، از منابع خود محافظت کنیم و از قدرت خود برای ایجاد تغییر استفاده کنیم.
من تعهد می دهم که صدای تو باشم و برای محافظت از تو بجنگم. من تعهد می دهم که شیوه زندگی پایدارتری را اتخاذ کنم، زباله های خود را کاهش دهم و از انرژی های پاک حمایت کنم. من به دیگران خواهم آموخت که چگونه مراقب تو باشند و قدرت خود را برای ایجاد جنبش های زیست محیطی جمع کنند. ما می توانیم با هم تفاوت ایجاد کنیم و میراثی را برای فرزندانمان به ارث بگذاریم که به آن افتخار کنند.
زمین عزیز، من از صمیم قلب از تو عذرخواهی می کنم و قول می دهم که از این لحظه به بعد، برای محافظت از تو و ترمیم زخم هایت تلاش کنم. من به عنوان یک محافظ و مراقب تو برخواهم خاست و امیدوارم که دیگران نیز به من بپیوندند تا این سیاره شگفت انگیز را که خانه ما است، نجات دهیم.
***
ابوالقاسم کریمی
۱۴۰۳/۰۵/۲۸
ورامین
