دلایل حسادت و دشمنی برخی از فعالان محیط زیست در ایران+راهکار
مقدمه
بر هیچ عقل سلیم و آگاهی نقش پر رنگ فعالین محیط زیست و سازمان های مردم نهاد در حفاظت و پاسداری از محیط زیست پوشیده نیست آنها در خط مقدم ، نقشی کلیدی را ایفا میکنند و با دلسوزی ، صبر و تلاش فراوان برای حفظ منابع طبیعی و ارتقای کیفیت زندگی تلاش دارند اما شوربختانه گاهی اوقات شاهد بروز اختلافات ، دشمنی ها، حسادت ها و رفتارهای ناشایستی از سوی برخی از این افراد هستیم که میتواند به تضعیف بنیان فعالیت های محیط زیستی در کشور بینجامد و باعث دلسردی افرادی شود که عاشقانه به فعالیت های محیط زیستی میپردازند و همچنین مانع بزرگی برای دستیابی به اهداف مشترک سازمانی میشود ، تجربه شخصی به من نشان داده که حسادت ، رقابت، دشمنی،توهین و توطئه برخی اعضاء و حتی مدیران یکی از اصلی ترین دلایل انحلال یا غیر فعال شدن بسیاری از سازمان های مردم نهاد بوده و این آفتی است که هم اکنون برخی از فعالین و سازمان های محیط زیست درگیر آن هستند.
در این نوشتار کوتاه که حاصل تفکرات و کنجکاوی های من است ، به صورت اجمالی و غیر تخصصی به برسی دلایل حسادت و دشمنی برخی از فعالین و سازمان های محیط زیستی میپردازم و امیدوار هستم با جدی تر گرفتن این موضوع کارشناسان و افراد صاحب نظر راهکارهایی ارزنده و جامع تر برای حل این معضل ارائه دهند.
مهم ترین دلایل
رقابت بر سر منابع مالی : یکی از دلایل اصلی حسادت میان فعالان محیط زیست، رقابت بر سر منابع مالی است. بسیاری از سازمان‌های مردم‌نهاد به دنبال جذب حمایت‌های مالی از دولت ، مردم و حتی نهادهای بین‌المللی هستند. این امر میتواند منجر به ایجاد تنش‌هایی میان گروه‌ها شود که احساس میکنند شانس کمتری برای دریافت این منابع دارند
رسیدن به قدرت و نفوذ:واقعیت تلخ آن است که بسیاری از سازمان های مردم نهاد و تعداد بالایی از فعالین محیط زیست برای رسیدن به نفوذ و قدرت بیشتر میان مردم و حتی چهره های سیاسی با هم رقابت میکنند و این رقابت در اکثر موارد به ایجاد توطئه و دشمنی می انجامد
تفاوت در رویکردها: فعالان محیط زیست ممکن است در روش‌ها و استراتژی‌های خود اختلاف نظر داشته باشند. این اختلافات میتواند به دشمنی‌های شخصی و حملات متقابل منجر شود، به‌ویژه زمانی که یک گروه موفق‌تر از دیگری عمل کند
حساسیت‌های سیاسی: در برخی موارد، فعالیت‌های محیط زیستی تحت تأثیر سیاست‌های کلان کشور قرار می‌گیرد. این امر میتواند باعث ایجاد حساسیت‌هایی نسبت به فعالان محیط زیست شود که ممکن است به اتهاماتی نظیر جاسوسی یا فساد منجر گردد
نیاز به شناخته‌شدن: برخی از فعالان و سازمان‌ها به دلیل نیاز به دیده‌شدن و شناخته‌شدن، تلاش میکنند تا بیشترین توجه رسانه‌ها و جامعه را به خود جلب کنند. این تلاش‌ها میتواند به رقابت ناسالم و حسادت منجر شود.
پیامدهای مخرب دشمنی و حسادت
تضعیف جنبش محیط زیستی: اختلافات و دشمنی‌ها باعث میشود که انرژی و تمرکز فعالین محیط زیست از مسائل اصلی دور شده و به جای آن صرف درگیری‌های داخلی شود.
کاهش همکاری: عدم همکاری و هماهنگی بین سازمان‌های مختلف باعث میشود که از فرصت‌های همکاری و هم‌افزایی برای دستیابی به اهداف مشترک محروم شویم.
کاهش اعتبار: دشمنی و حسادت میتواند به کاهش اعتبار جنبش محیط زیستی در نزد افکار عمومی و مسئولین منجر شود.
ایجاد مانع برای جذب منابع: سرمایه‌گذاران و حامیان مالی تمایلی به حمایت از سازمان‌هایی که درگیر اختلافات داخلی هستند، ندارند.
راهکارهای کاهش دشمنی و حسادت
تقویت ارتباطات: برگزاری نشست‌ها و کارگاه‌های آموزشی مشترک، تبادل اطلاعات و تجربیات میتواند به افزایش شناخت و درک متقابل بین فعالین و سازمان‌ها کمک کند.
توسعه فرهنگ همکاری: تشویق به همکاری و هم‌افزایی بین سازمان‌ها و فعالین میتواند به ایجاد یک اکوسیستم قوی و پویا در حوزه محیط زیست کمک کند.
شفافیت در فعالیت‌ها: انتشار گزارش‌های مالی و فعالیت‌ها به صورت شفاف میتواند به افزایش اعتماد و کاهش سوءظن کمک کند.
مدیریت اختلافات: ایجاد سازوکارهای مناسب برای مدیریت اختلافات و حل مسالمت‌آمیز آنها از طریق گفتگو و مذاکره ضروری است.
توجه به نقاط مشترک: تمرکز بر اهداف مشترک و ارزش‌های مشترک میتواند به کاهش اختلافات و تقویت همکاری کمک کند.
ترویج روحیه همدلی و همکاری: آموزش و ترویج ارزش‌هایی مانند همدلی، همکاری، احترام متقابل و تحمل نظر مخالف میتواند به بهبود روابط بین افراد و سازمان‌ها کمک کند.
نتیجه‌گیری
دشمنی و حسادت بین فعالین محیط زیست و سازمان‌های مردم‌نهاد یک چالش جدی است که میتواند به تضعیف جنبش محیط زیستی و کاهش اثربخشی فعالیت‌های آنها منجر شود. برای مقابله با این چالش، همه فعالین محیط زیست باید تلاش کنند تا با تقویت ارتباطات، توسعه فرهنگ همکاری، افزایش شفافیت و مدیریت اختلافات، به ایجاد یک اکوسیستم قوی و پویا در حوزه محیط زیست کمک نمایند.
ابوالقاسم کریمی
ورامین
1/آذر 1403
تا
7 آذر 1403