در حالی که در قرن فن آوری زندگی می کنیم حجم زیادی از پسماندهای شهری در کشور خودمان مربوط به ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، سفره‌های پلاستیکی و کیسه‌های نایلونی است ، این در حالی ست که این نوع پسماندهای پلاستیکی ارزش بازیافت ندارند ، یعنی زباله‌هایی تولید می کنیم که نمی توان با آن کاری کرد.
آری ما در حال بیمار تر کردن خودمان هستیم و تا جایی پیش رفته ایم که هنوز درک نمیکنیم ورود پلاستیک به خاک موجب می‌شود میکروارگانیسم‌های خاک و ریشه گیاهان این مواد را جذب کنند و در نتیجه این مواد از این طریق وارد زنجیره غذایی انسان میشوند.
بسیاری هستند که باور دارند سوزاندن پلاستیک باعث میشوند که ما از شر این هیولای بیماری زا راحت شویم اما در پاسخ به این افراد باید بگویم سوزاندان پلاستیک در محل‌های دفن پسماند یا حتی در حاشیه شهرها، موجب می‌شود ترکیبات بسیار خطرناک و سرطان‌زا تولید و وارد هوا شوند و در نهایت انسان متضرر می‌شود.
بله حتی سوزاندن پلاستیک هم راه درمان نیست ، پس چه باید کرد ، دانشمندان گفته اند که تنها راهکار اصلی و استاندار کنترل کاهش میزان پسماندهای پلاستیکی در جهان، کاهش مصرف آن است و این یعنی با کمتر مصرف کردن پلاستیک میتوانیم به نجات زمین ، حیوانات ، گیاهان و خودمان کمک بزرگی کنیم
با توجه به مطالب مطرح شده آیا الکساندر پارکز که در سال ۱۸۶۲ اولین پلاستیک را ساخت ، اگر میدانست در زمان ما این ماده تبدیل به یک معضل جهانی می شود باز هم به تلاش های خود برای راحتر کردن زندگی انسان ادامه میداد؟
آیا واقعا پلاستیک زندگی انسان را آسان تر کرده است؟
طبق برآوردها، هر ساله حدود 300 میلیون تن پلاستیک در جهان تولید می‌شود که 50 درصد آن یکبار مصرف است و از این میزان 8 میلیون تن به اقیانوس ها ریخته می شود
و این در حالیست که تنها 9 درصد از پلاستیکی که تا کنون تولید شده، بازیافت شده است
اما جالب است که بدانیم برای هر یک تن پلاستیکی که بازیافت می‌کنیم، 1000 تا 2000 گالن بنزین صرفه جویی می‌شود
آری پلاستیک این است ، پلاستیک ماده ایست که مصرف نکردنش بسیار به صرفه تر از تولید کردن آن است چرا که نه تنها برای طبیعت و محیط زیست ، بلکه برای تمام جانداران به خصوص انسان زیان بار است.
ابوالقاسم کریمی
چهارشنبه – ۲۱ شهریور ۱۴۰۳
ورامین
لینک منابع یاداشت ها و مقالات ابوالقاسم کریمی
https://t.me/ab0lghasemkarimi1365
